می‌توانم علاوه بر شیر خودم، شیر خشک هم به بچه بدهم؟

این سوال شاید سوال خیلی از خانم‌هایی باشد که برای بار اول بچه‌دار می‌شوند و در این میان خانواده و اطرافیان هم کم نمی‌گذارند و تا می‌توانند از فواید شیر مادر برای‌شان می‌گویند. اما واقعا می‌توان همراه با شیر مادر به نوزاد شیر خشک هم داد؟ برای همین ما به گفتگو با متخصص کودکان و نوزادان و فوق تخصص گوارش و کبد پرداختیم، و درباره‌ این موضوع از او پرسیدیم.

دکتر فرزانه معتمد،‌درباره‌ی شیر خشک دادن به نوزادان و کودکان می‌گوید: در حالت عادی در 6 ماه اول ارجحیت با شیر مادر است، اما اگر مادر احساس کند وزن‌گیری فرزندش خوب نیست و یا اگر پزشک مشاهده کند که وزن نوزاد در توزین ماهیانه نرمال نیست، مادر می‌تواند به فرزندش شیر خشک هم بدهد. اگر شیر مادر کافی نباشد مادر می‌تواند با قاشق به بچه‌اش شیر خشک بدهد.

گاهی هم وسواس زیاد مادران بر تغذیه‌ی فرزند‌شان باعث می‌شود تصور کنند او خوب شیر نمی‌خورد و وزن‌گیری خوبی ندارد، در حالی که طبق وزن‌گیری ماهیانه و نظر پزشک وزن‌گیری کودک ایده‌آل است.

دکتر معتمد با بیان این که مادران نباید با سرشیشه به کودک شیر بدهند می‌گوید: مادران قبل از دادن شیر خشک به کودک باید شیر خود را به او بدهند سپس اگر متوجه شدند شیر‌شان برای بچه کافی نیست می‌توانند با قاشق به او شیر خشک بدهند. استفاده از سرشیشه هم برای شیر دادن به بچه توصیه نمی‌شود، چون معمولا منافذ سرشیشه‌ها خیلی باز است و شیر راحت‌تر به دهان بچه سرازیر می‌شود. بنابر‌این شیر خوردن را برای بچه راحت می‌کند در صورتی که او نباید به شیر خشک عادت کند.

نوزادان به دلیل راحت‌طلبی و جریان خوب شیر از نوک سرشیشه،‌ آن را زود قبول می‌کنند چون آنها برای شیر خوردن از سینه‌ی مادر‌شان باید انرژی بیشتری مصرف کنند. ضمن اینکه این جریان مکش قوی کودک است که باعث می‌شود در سینه‌های مادر شیر تولید شود.

این متخصص کودکان و نوزادان با اشاره به تأثیر مکش کودکان در شیر خوردن،‌می‌گوید:ترجیح ما بر این است که شیر خشک به کودک داده نشود اما اگر وزن کودک طبیعی نباشد و یا پزشک تشخیص دهد که مادر شیر کافی برای نوزاد ندارد،‌ مادر می‌تواند از شیر خشک برای بچه استفاده کند. همچنین بهترین مشوق برای تولید شیر مادر، همین عمل مکیدن نوزاد است. بسیاری از مادران از شیردوش برای دوشیدن شیر استفاده می‌کنند، اما متأسفانه شیر این مادران چند ماه بعد خشک می‌شود چون تحریکات لازم را برای تولید شیر ندارد.

حتی دوقلو‌ها و چندقلو‌ها هم می‌توانند از شیر مادر تغذیه کنند چون معمولا این نوزادان وزن زیادی ندارند، اما به همان اندازه شیر مادر زیاد می‌شود. این بچه‌ها حتی همزمان هم می‌توانند از شیر مادر تغذیه کنند. برای اینکه مادران خیالشان از بابت شیر خوردن هر دو بچه راحت شود می‌توانند ابتدا به قل قوی‌تر اجازه دهند تا کمی شیر بخورد سپس با سینه‌ی دیگر به قل ضعیف‌تر شیر بدهند. چون همین که یکی از سینه‌ها شیر تولید کند، آن دیگری هم پر از شیر می‌شود.

زمان مکش فعال کودک و شیر خوردن 10 الی 15 دقیقه است و بعد از این مدت معمولا شیر سینه تمام می‌شود. به همین دلیل دکتر معتمد می‌گوید: برای حل این مشکل مادران می توانند به مقدار 30 CC شیر خشک با قاشق به کودک بدهند. البته همیشه گریه‌های کودک دلیل گرسنه بودن او نیست.

همچنین مادران باید این نکته را بدانند که حتما بعد از دادن شیر خود به بچه، به او شیر خشک بدهند. چون شیر مادر باعث تقویت سیستم ایمنی بدن کودک می‌شود، پروتئین‌های موجود در آن برای کودک قابل هضم است،‌ قند و نمک کمتری دارد و باعث تنظیم املاح و آب بدن او می‌شود. اما از لحاظ مزه شیر خشک کمی خوشمزه‌تر و شیرین‌تر از شیر مادر است به همین دلیل است که بسیاری از نوزادان شیر خشک را به شیر مادر ترجیح می‌دهند.

دکتر معتمد با بیان این که گاهی اوقات سیر نشدن نوزاد به دلیل فیزیک نامناسب مادر و یا کافی نبودن شیر او است،‌می‌گوید:بیماری‌های مختلف، شیمی‌درمانی، بارداری مجدد و عدم ارتباط عمیق مادر با فرزندش روی شیر خوردن نوزاد تأثیر می‌گذارد. همچنین دارو‌های مختلفی که مادر مصرف می‌کند،‌ بیماری‌های عفونی تب‌دار، ‌انواع سرطان‌ها، استرس و بیماری‌هایی که مادر را ضعیف می‌کنند می‌توانند بر مزه‌ی شیر مادر تأثیر بگذارند.

گاهی شیر نخوردن بچه‌ها می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌باشد. بر همین اساس دکتر معتمد توضیح می‌دهد:بیماری‌های مغزی و قلبی،‌ریفلاکس معده به مری،‌شکاف کام، کیپ بودن بینی و عدم هماهنگی عضلات حلق و حنجره بعضی از بیماری‌هایی هستند که بر شیر خوردن بچه تأثیر می‌گذارند. برای این‌که مادران بتوانند به نوزادشان خوب شیر بدهند و از پس کار‌های او بربیایند، اطرافیان و مخصوصا همسران‌شان باید از آنها حمایت کنند و تا مدتی بعضی از وظایف را بر عهده بگیرند و از لحاظ روحی از آنها حمایت کنند.

تیک عصبی

تیک‌ نوعی عادت عصبی است که به صورت:

• پلک زدن
• شانه بالا انداختن
• دهن‌کجی
• تاب دادن گردن
• گلو صاف کردن
• عطسه
• سرفه خشک

دیده می‌شود.

این حرکات سریع هستند و به طور دائم تکرار می‌شوند و هنگامی بیشتر دیده می‌شوند که افراد تحت فشار عصبی قرار بگیرد. ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشند.

علت اصلی تیک در رشد مغزی نهفته است و در افرادی که والدین سختگیری دارند، بیشتر دیده می‌شود. مسخره کردن تیک افراد باعث تشدید این موضوع می شود بنابراین یکی از راهکارهای اساسی این است که محیط خانه برای این افراد باید سرشار از آرامش و شادی باشد و در آن نشانی از سختگیری و گلایه وجود نداشته باشد.

شرایط مدرسه و تحصیلی افراد به خصوص در دوران کودکی نیز مهم است و افراد باید از شرایط مطلوبی برخوردار باشند.

بیشتر تیک‌ها اگر به آنها بی‌اعتنایی شود، کم‌کم از بین می‌رود. شاید یک درصد افراد در سن کم دچار تیک‌هایی باشند که بیشتر از یک سال درمان آن طول بکشد بنابراین با راهکارهای علمی از سوی متخصصان می توان به راحتی تیک عصبی را درمان کرد.

برای اینکه چهره ای زیباتر داشته باشید بهتر است در پوشش و نظافت خود دقت بیشتری داشته باشید دندان های زرد،کفش های کثیف ،لباس چروکیده و نامناسب ،ناخن های چرک آلود و نامرتب ،بوی دهان و بوی عرق از لباس همه بر زیبایی شما تاثیر خواهند گذاشت .در رفع آن ها بکوشید تا زیبایی خود را چندبرابر کنید.

همه ما به دنبال زیبایی هستیم و مقالاتی که راه کارهای زیباتر شدن را بررسی می کند و رمز و راز جوانی را بازگو می کند، را می خوانیم، اما چه چیزهایی ما را زشت می کند؟

زیبا

جوانی را در نظر بگیرید که روی ظاهر خود بسیار حساس است و یک ملاقات کاری و یا احساسی دارد، او تمام چیزهایی که می داند برای زیباتر شدن و خوش تیپ تر شدنش لازم است را رعایت می کند، اما احساس می کند یک چیزهایی کم است و همه چیز سر جایش نیست.
در اینجا به شما چیزهایی را نشان می دهیم که شما را از سکه می اندازد، پیرتر نشانتان می دهد و اصطلاحا شما را زشت می کند.
دندان هایی زرد و کثیف

خانومی بود در نهایت ثروت، اما همیشه مشخص بود که ناهار چه خورده است! می دانید از کجا؟ از باقی مانده ی غذا روی دندان هایش! حتما بعد از غذا و قبل از خروج از خانه و رسیدن به قرار ملاقاتتان، از نخ دندان استفاده کنید و مسواک بزنید.
لازم به یادآوری نیست که استفاده از سیگار دندان هایتان را زرد می کند؟ اگر می خواهید دندان هایتان سفید و زیبا و درخشان باشد، سیگار را کنار بگذارید و هر شش ماه یکبار به دندان پزشک مراجعه کنید.
بوی بد
خیلی ها عادت دارند که هر شنبه تمام لباس هایشان را عوض می کنند، اما در شاید پوشیدن یک لباس آنهم در یک هفته خیلی درست نباشد، حداکثر سه روز برای کثیف و آلوده شدن لباس آنهم در آب و هوای بد شهر ما کافی است

لباس هایتان را چند وقت یکبار می شویید؟ لباس های زیرتان را چند وقت یکبار عوض می کنید؟ آیا با لباس بیرونتان در آشپزخانه کار می کنید؟ مسواک می زنید تا دهانتان بوی بدی ندهد؟ قبل از قرار ملاقاتتان پیاز، سبزی خوردن و سیر ترشی می خورید؟
همیشه به یاد داشته باشید، بوی بد عاملی است که اطرافیان را از شما دور و دورتر می کند. لباس هایتان را زود به زود بشویید و از مایع نرم و خوشبو کننده در ماشین لباسشویی استفاده کنید.
خیلی ها عادت دارند که هر شنبه تمام لباس هایشان را عوض می کنند، اما در شاید پوشیدن یک لباس آنهم در یک هفته خیلی درست نباشد، حداکثر سه روز برای کثیف و آلوده شدن لباس آنهم در آب و هوای بد شهر ما کافی است.
لباس زیر را هر روز و یا یک روز در میان باید عوض کرد، و توجه کنید که با لباسی که قرار است در قرار ملاقاتتان می پوشید حتی برای آب خوردن هم وارد آشپزخانه نشوید!
ناخن

هیچ تصویری زشت تر از ناخن های بلند در یک مرد و ناخن های نا مرتب در یک بانو نیست. به خصوص این که زیر آنهم سیاه و چرک باشد.
اصلاح صورت

آمارها نشان می دهد آقایانی که صورت خود را دیر به دیر اصلاح و مرتب می کنند، جذابیت کمتر و بانوانی با موی صورت، دافعه ای دو چندان دارند! اصلاح و مرتب کردن صورت، تنها نشانه ی نظم و توجه به ظاهر در شماست.
کفش کثیف

چه از کفش های چرمی استفاده کنید، چه کفش پیاده روی و راحتی، نظافت کفش ارتباط مستقیم با شخصیت شما دارد.  انسان های با شخصیت هیچگاه اجازه نمی دهند آلودگی و خاک بر روی کفش شان بنشیند، چه برسد به این که چرک مرده هم شود!
ایراد در لباس

خودتان را برسی کنید، آیا کمربندتان پوست پوست شده است؟ آیا زیر بغل پیراهنتان پاره شده است؟ آیا کنار شلوارتان درز کش شده است؟ آیا پایین چادرتان خاکی است و نخ کش شده است؟ اگر ایرادی در لباستان هست با این جمله که “ای بابا چه کسی می بیند؟!” سرسری از ان عبور نکنید، شاید همه نبینند اما آن کسی که باید ببیند، می بیند و در ثانی چه کسی از خودتان با شخصیت تر برای دیدن ایرادی در لباستان وجود دارد؟ پس به خودتان احترام بگذارید و با لباسی که ایراد دارد در انظار ظاهر نشوید.

روز گذشته حدود یکصد تن از درمانگران اعتیاد در اعتراض به توزیع داروی اکسی‌کدون در داروخانه‌ها و همچنین واگذاری نظارت بر مراکز ترک اعتیاد به بسیج جامعه پزشکی، در برابر وزارت بهداشت تجمع کردند.

به گزارش سلامت نیوز،روز گذشته، پزشکان درمانگر اعتیاد سراسر کشور با در دست داشتن پلاکاردهایی نظیر”نه به توزیع شبه هروئین داروخانه ای”، “وزارت بهداشت هرویین داروخانه ای را آزاد کرد؛ مواظب فرزندان خود باشید”و”واگذاری نظارت بی توجهی به ابلاغیه مقام معظم رهبری است”،به اقدامات وزارت بهداشت اعتراض کردند.

لازم به ذکر است دکتر رسول دیناروند، رییس سازمان غذا و دارو در واکنش به اعتراض هفته گذشته درمانگران اعتیاد در مقابل ساختمان مرکزی ستاد مبارزه با مواد مخدر به توزیع داروی اکسی کدون با بیان اینکه اعتراض درمانگران اعتیاد قابل قبول نیست،گفته بود: «این دارو برای درمان اعتیاد به کار نمی‌رود و در زمره داروهای درمان اعتیاد مانند متادون و غیره نیست.تراژدی متادون به این دلیل اتفاق افتاد که توزیعش در اختیار درمانگران اعتیاد است و در داروخانه توزیع نمی‌شود. بنابراین ما می‌خواهیم این مشکل را حل کنیم.»

این در حالی است که سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر نظری کاملا مخالف با رییس سازمان غذا و دارو دارد.

به اعتقاد دکتر پرویز افشار «دسترسی به داروی “اکسی کدون” با این وسعت از طریق داروخانه‌ها، ‏کشور را با یک سونامی سوء‌ مصرف و اعتیاد به آن روبرو خواهد کرد.مثال روشن مشابه آن مربوط به داروی “ترامادول” ‏می‌باشد که ابتدا با نیت داروی ضد درد در سیستم دارویی کشور وارد شد و علی‌رغم تاکید وزارت بهداشت مبنی بر اینکه ‏این دارو می‌بایست با نسخه پزشک و کنترل شده مصرف شود، تقریبا تمامی داروخانه‌های کشور داروی مزبور را با کمترین ‏کنترل و تقریبا به عنوان داروی غیر نسخه‌ای در اختیار بیماران قرار می‌دادند و در نهایت موجب شد ما با سونامی اعتیاد به ‏ترامادول روبرو شویم.‏توزیع دارو از طریق داروخانه و سوق دادن بیماران به داروخانه ها چرخه ناقص و معیوبی از درمان اعتیاد ‏را به دنبال خواهد داشت که عدم توفیق در درمان، عودهای مکرر، بازار سیاه دارو، نشت دارو به عطاری‌ها بخش کوچکی از ‏عوارض آن خواهد بود.‏»

باید دید با توجه به اختلاف نظر سازمان غذا و دارو و ستاد مبارزه با مواد مخدر بلاخره چه تصمیمی راجع به توزیع داروی اکسی کدون اتخاذ می شود و آیا سونامی اعتیاد در مورد این دارو نیز تکرار خواهد شد. آنچه که مسلم است یک تصمیم اشتباه در این مسیر می تواند تبعات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

در اواخر تابستان به سر میبریم و این روزها با تمام سرعت برای کودکان محصل طی میشود؛ ما در روز اول مهر شاهد کودکانی هستیم که اضطراب جدایی دارند و سر صف و حتی در کلاس ها گریه میکنند و نمیخواهند از مادرشان جدا شوند. اضطراب دایمی یک مرحله طبیعی از تکامل کودکان است و به طور طبیعی همچنان که فرزند شما بزرگ تر می شود، از بین می رود. با این وجود اگر این اضطراب شدت بگیرد یا آنقدر باقی بماند که جلوی رفتن به مدرسه یا سایر فعالیت ها را بگیرد، احتمالا فرزند شما مبتلا به اختلال اضطراب جدایی است.

چه چیز طبیعی است و چه چیز نه؟

در اوایل کودکی، گریه کردن، بدخلقی و چسبیدن به والد واکنش های طبیعی به جدایی هستند. اضطراب جدایی می تواند از اولین سالروز تولد کودک خود را نشان دهد و تکرارشونده باشد یا حتی تا چهار سالگی ادامه پیدا کند، اما شدت و زمان اضطراب جدایی از یک کودک به کودک دیگر بسیار متغیر است. حتی زمانی که کودک تان کمی بزرگتر می شود، کمی نگرانی از ترک کردن مادر و پدر طبیعی است. شما می توانید با صبر و رعایت نظم و نیز با گذاردن حدود مشخص، کم کم اضطراب جدایی فرزندتان را بهبود بخشید.

اضطراب جدایی حدودا 4%- 5% از کودکان را در سنین 7 تا 11 سال در آمریکا گرفتار می کند. در نوجوانان کمتر شایع است به طوری که 1.3% نوجوانان آمریکایی با این بیماری دست به گریبانند. دختران و پسران به یک اندازه گرفتار می شوند.

همانند بالغین، بیماری های روانی در کودکان براساس علائم و نشانه ها تشخیص داده می شوند. در صورتی که علائم مشخص باشند، پزشک با گرفتن شرح حال کامل و انجام معاینات فیزیکی شروع به ارزیابی بیمار می کند.

با وجود آنکه آزمون آزمایشگاهی ای که به طور ویژه بتواند اختلال اضطراب جدایی را تشخص دهد وجود ندارد، پزشک می تواند آزمایش های مختلفی از جمله آزمایش خون را درخواست کند تا بیماری های دیگر و نیز عوارض جانبی مصرف داروها را از لیست عوامل دخیل در نشانه های بیمار خارج کند.

اگر هیچ بیماری جسمی یافت نشود، کودک به روان پزشک یا روان شناس کودکان و نوجوانان ارجاع داده می شود. این افراد به طور تخصصی برای برخورد و درمان بیماری های روحی کودکان و نوجوانان آموزش دیده اند. روان پزشک یا روان شناس از مصاحبه هایی که به طور خاص طراحی شده اند و نیز از ابزار سنجش ویژه برای ارزیابی بیماری روحی کودک استفاده می کنند. پزشک بر مبنای گزارش های کودک و والدین از علائم او به علاوه مشاهدات خود از رفتار و گفتار او طی ملاقات ها به تشخیص می رسد.

در موارد متوسط، اختلال اضطراب جدایی نیاز به درمان دارویی ندارد اما در موارد شدیدتر یا زمانی که کودک از رفتن به مدرسه خودداری می کند درمان لازم است. اهداف درمان عبارتند از ایجاد احساس امنیت در کودک و والدین و آموزش کودک و خانواده درباره نیاز طبیعی به جدا شدن از همدیگر در زندگی. گزینه های درمانی شامل موارد زیر هستند:

روان درمانی: روان درمانی (صحبت درمانی) روش اصلی درمان در اختلال اضطراب جدایی است. تمرکز درمان بر کمک به کودک برای تحمل جدایی از والدین بدون احساس تشویش یا اختلال عملکرد است. نوعی روش درمانی به نام درمان شناختی- رفتاری سعی می کند تا تفکر (شناخت) کودک را نوآرایی کند به طوری که رفتار او مناسب تر شود. خانواده درمانی نیز کمک می کند. تا به خانواده در مورد این اختلال آموزش داده شود و به آنها کمک می کند تا بهتر کودک خود را در مواقع اضطراب و نگرانی حمایت کنند.

اختلال اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی از تکامل کودک نیست، یک مشکل احساسی جدی است که با ناراحتی شدید کودک هنگامی که از والدین خود دور می شود شناخته می شود.

با این حال چون اضطراب جدایی طبیعی و اختلال اضطراب جدایی علائم مشترک زیادی دارند، ممکن است سخت باشد که تشخیص دهید آیا فرزندتان فقط به زمان و توجه بیشتر نیاز دارد یا مبتلا به یک مشکل جدی است.

کودکانی که از اختلال اضطراب جدایی رنج می برند همواره در ترس و نگرانی جدایی هستند. بسیاری از این کودکان با یک یا چند مورد از این موارد دست و پنجه نرم می کنند:

اختلال اضطراب جدایی می تواند مانع از فعالیت های طبیعی روزانه کودک شود. این کودکان معمولا:

از رفتن به مدرسه امتناع می کنند. کودکی که به اختلال اضطراب جدایی دچار است می تواند ترس بی موردی نسبت به مدرسه رفتن از خود نشان دهد و تقریبا هر کاری می کند تا در خانه بماند. تمایل به رفتن برای خواب ندارند. اختلال اضطراب جدایی می تواند این کودکان را دچار بی خوابی کند که این حالت می تواند بر اثر ترس از تنها ماندن و یا ترس از کابوس های شبانه راجع به جدایی باشد.

از یک بیماری فیزیکی مثل سردرد یا دل درد شکایت می کنند. کودکانی که دچار اختلال اضطراب جدایی هستند در زمان جدایی یا قبل از آن معمولا بیان می کنند که مریض هستند.
به والدین می چسبند. ممکن است کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مثل سایه والد خود در خانه دنبال کند و زمانی که بخواهند او را جدا کنند به دست یا پای پدر یا مادر بچسبد.